In de drie dimensionale
Werkelijkheid werd je als kind geleerd je op jezelf en je gaven te concentreren
als kwestie van overleven. Op school werd je geleerd met anderen te wedijveren
voor "punten", en met de persoon die als "beste" naar boven
kwam.
Deze "beste" was
het "begaafde", intelligente kind, en de rest werd zowat als "minder" aangezien.
Hun gaven en talenten werden afgezwakt in deze vergelijking, totdat zij al hun
vertrouwen in zichzelf verloren hadden en zich tevreden stelden met
middelmatigheid en verveling.
Is dit niet waar
velen van jullie nu zijn? Je bent gefrustreerd en verveeld, je wilt je gaven uitdrukken,
je weet niet hoe of zelfs wat ze zouden kunnen zijn? Wanneer je je kinderen in
het oog houdt, zal je zien dat zij voordat ze naar school gaan, een natuurlijk
vertrouwen en vreugde in zichzelf hebben. Ze zijn speels, creatief en open. Dit
verliezen zij echter in de competitie op school, om onder zeer nauwe
voorwaarden de "beste" te zijn en te "slagen".
Degenen
die nog steeds in de derde dimensie "modus" leven weten dat er iets heel erg
mis is en dat de dingen "eindigen". Ze worstelen met het wat en
waarom te begrijpen. Oude "Armageddon" programma's die niet geschikt
zijn voor de Vijfde Dimensie en de Nieuwe Aarde worden in de derde dimensie nog
steeds gespeeld.